Αναρωτηθήκατε ποτέ ως λάτρεις του ποδοσφαίρου ποιός είχε την ιδέα εφαρμογής στο άθλημα της κίτρινης και κόκκινης κάρτας; Πώς ξεκίνησε αυτή η περιπέτεια με τις αποβολές και τις προειδοποιήσεις; ...Ο Άγγλος Κένεθ «Κεν» Άστον έφευγε για το σπίτι του το 1966 από το γήπεδο σοβαρά προβληματισμένος απ' όσα είχαν δει τα μάτια του στο παιχνίδι του παγκοσμίου κυπέλλου ποδοσφαίρου Αγγλία – Αργεντινή. Τότε δηλαδή που το ξύλο είχε πάει σύννεφο, κυρίως από την πλευρά των Αργεντινών που «κλάδευαν» με ευκολία και σκληρότητα τους αντιπάλους τους.
Δάσκαλος στο επάγγελμα και διαιτητής ποδοσφαίρου από χόμπι προβληματίστηκε έντονα μετά από όσα είχαν δει τα μάτια του.
Ένας τραυματισμός στον αγκώνα τον είχε εμποδίσει να συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο όπως και στάθηκε αιτία αρχικά να μη γίνει δεκτός ως πιλότος στην πολεμική αεροπορία της Βρετανίας στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Τα κατάφερε όμως να υπηρετήσει στο πυροβολικό και να μετατεθεί στην Ινδία όπου συχνά–πυκνά οργάνωνε μεταξύ των Βρετανών στρατιωτών αγώνες ποδοσφαίρου με τον ίδιο ως διαιτητή. Αποστρατεύθηκε με τη λήξη του πολέμου με τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη και επέστρεψε στο σχολείο του.
Λίγο καιρό μετά το παιχνίδι Αγγλία – Αργεντινή και ενώ είχε μεσολαβήσει η τιμωρία, μετά από σημείωση που κανείς δεν παρατήρησε του Τζάκι Τσάρλτον, ο Άστον βρήκε τη λύση. Μπλοκαρίστηκε σε έναν σηματοδότη στην οδό Κένσινγκτον του Λονδίνου και εκεί σκέφθηκε ότι το κόκκινο φανάρι και το κίτρινο είναι μια καλή ιδέα. Πρότεινε λοιπόν στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία την κόκκινη και την κίτρινη κάρτα που έγινε θεσμός από το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου του 1970.
Έτσι, παίκτες και φίλαθλοι γνωρίζουν την προειδοποίηση ή την αποβολή σε κάθε παιχνίδι.
Ο Άστον, που έφυγε από τη ζωή στις 23 Οκτωβρίου 2001 ήταν ο εφευρέτης και του θεσμού του αναπληρωματικού διαιτητή καθώς και συγκεκριμένου ορίου πίεσης αέρα στις μπάλες.
