Ένα απίστευτο θέατρο του παραλόγου παίζεται στην Ευρώπη λίγες ώρες πριν τη Σύνοδο Κορυφής των ηγετών της ΕΕ. Και κάθε ώρα που περνά φαίνεται ξεκάθαρα ότι κανείς δεν...
μπορεί να συμφωνήσει με κανέναν για την επίλυση του προβλήματος της Γηραιάς Ηπείρου, η οποία βρίσκεται με το πιστόλι στον κρόταφο.
Αρχικά, έχουμε το απίστευτο σχέδιο του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν βαν Ρομπάι, βάσει του οποίου θα απολέσουν ολοκληρωτικά την εθνική τους κυριαρχία τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βάσει του σχεδίου Ρομπάι, που θα συζητηθεί αύριο στη Σύνοδο Κορυφής, τα μέτρα λιτότητας θα επιβάλλονται απευθείας από την Ευρώπη στις χώρες της ευρωζώνης που έχουν ζητήσει εξωτερική βοήθεια, όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, χωρίς να χρειάζεται έγκριση από τα εθνικά Κοινοβούλια. Το απαράδεκτο σχέδιο που αφαιρεί βασικές εξουσίες από τα Κοινοβούλια και μετατρέπει ολοκληρωτικά τα κράτη-μέλη σε προτεκτοράτα, προβλέπει ακόμη ότι οι «απείθαρχες» χώρες θα χάνουν παράλληλα το δικαίωμα ψήφου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλαδή, ενώ τα Κοινοβούλια δεν θα μπορούν πλέον να καθορίζουν την πολιτική της χώρας τους, ταυτόχρονα οι χώρες αυτές δεν θα έχουν δικαίωμα να συμμετέχουν ούτε στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής από την οποία στην ουσία θα εξαρτάται το μέλλον τους.
Όμως ακόμα και ο Ρομπάι λογάριαζε χωρίς τους δύο ξενοδόχους, τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί, οι οποίοι στη δική τους επιστολή καταθέτουν το όραμά τους για την Ευρώπη, που μοιάζει περισσότερο με εφιάλτη για τις αδύναμες χώρες.
Ο Νικολά Σαρκοζί και η Άγκελα Μέρκελ εμμένουν στην αναθεώρηση της Συνθήκης και μάλιστα με απειλητικό ύφος, επισημαίνοντας ότι εάν δεν υπάρξει συμφωνία σε επίπεδο «27» (για την αναθεώρηση), τότε οι χώρες της ευρωζώνης θα προχωρήσουν μόνες τους σε μια ενισχυμένη συνεργασία.
Στο προληπτικό σκέλος προτείνονται:
1) Η συμπερίληψη στο Σύνταγμα κάθε χώρας της ευρωζώνης ή σε εθνική νομοθεσία του κανόνα για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς.
2) Η δέσμευση των εθνικών Κοινοβουλίων πως θα λαμβάνουν υπόψη τις συστάσεις που θα υιοθετούνται για κάθε χώρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
3) Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας μέσω ενισχυμένης συνεργασίας στους εξής τομείς: ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα, αγορά εργασίας, εναρμόνιση φορολογικής βάσης στις επιχειρήσεις, επιβολή φόρου στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές, πολιτική ενίσχυση της ανάπτυξης, καλύτερη χρήση των κοινοτικών πόρων της Ευρώπης.
Στο διορθωτικό σκέλος προτείνεται η αυτόματη ενεργοποίηση των κυρώσεων σε περίπτωση που μια χώρα εμφανίσει έλλειμμα άνω του 3% του ΑΕΠ. Ό,τι ίσχυε μέχρι σήμερα, αλλά με την προσθήκη των αυστηρών κυρώσεων στις απείθαρχες χώρες, το παράθυρο δηλαδή για αποβολή της Ελλάδας ή άλλων κρατών από την ΕΕ. Η επιβολή των κυρώσεων μπορεί να αποτραπεί μόνο εφόσον υπάρξει στο eurogroup ειδική πλειοψηφία προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ταυτόχρονα, το ενδιαφερόμενο κράτος-μέλος της Ευρώπης θα υποχρεώνεται να προχωρά σε πρόγραμμα στήριξης με την Κομισιόν και το eurogroup προκειμένου να ξεπεράσει τις δυσκολίες, στη διάρκεια του οποίου θα βρίσκεται υπό ασφυκτική επιτήρηση.
Τα κύρια χαρακτηριστικά της επιστολής Μέρκελ–Σαρκοζί για την αλλαγή της Ευρωζώνης επιβεβαιώνουν τη γερμανική κυριαρχία στην Ευρώπη. Ό,τι δεν κατάφερε με τα όπλα ο Χίτλερ πριν 70 χρόνια, το καταφέρνει η Μέρκελ με τον οικονομικό πόλεμο.
Ένα σημείο-βόμβα είναι αυτό που λέει ότι οι απείθαρχες χώρες θα μπορούν να έρθουν στον ίδιο δρόμο με μια σειρά παρεμβάσεων αυξημένης βαρύτητας στη νομοθεσία ενός κράτους–μέλους. Δηλαδή θα μπορεί το Διευθυντήριο να παρεμβαίνει στο Σύνταγμα ενός κράτους; Αυτό εννοούν; Αν ναι, τότε έχουμε να κάνουμε με την απόλυτη σκλαβιά των μικρών κρατών με αντάλλαγμα τη «σωτηρία», τουλάχιστον προσωρινά.
Οι 15 προτάσεις που κάνουν οι Μέρκελ και Σαρκοζί είναι οι εξής:
1. Τακτικές Συνόδους Κορυφής της ευρωζώνης (τουλάχιστον δύο φορές ετησίως) με μόνιμο πρόεδρο, οι οποίες θα καθορίζουν τον στρατηγικό προσανατολισμό της οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής.
2. Σε περιπτώσεις κρίσεων, οι Σύνοδοι αυτές θα είναι μηνιαίες και θα επικεντρώνονται στην ανάπτυξη, στην ανταγωνιστικότητα και στη δημοσιονομική σταθερότητα.
3. Όσες άλλες χώρες έχουν υπογράψει το «Σύμφωνο για το Ευρώ» θα προσκαλούνται να συμμετέχουν όποτε συζητούνται θέματα που τις αφορούν.
4. Ενίσχυση του συντονισμού, της επιτήρησης και του σεβασμού των κανόνων, συμπεριλαμβανομένης της ενεργοποίησης σε κάθε κράτος–μέλος της ευρωζώνης ενός κανόνα για ισοσκελισμένο προϋπολογισμό σύμφωνα με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης –κατά προτίμηση ενσωματωμένου στο Σύνταγμα ή σε νόμο ίσης ισχύος.
5. Το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ), έπειτα από αίτημα της Επιτροπής ή ενός κράτους–μέλους, θα έχει τη δυνατότητα να επαληθεύει την ενεργοποίηση αυτού του κανόνα στην εθνική έννομη τάξη.
6. Τη συμμετοχή των εθνικών Κοινοβουλίων της Ευρώπης στο θέμα του συνυπολογισμού των συστάσεων που γίνονται σε ένα κράτος–μέλος, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σχετικά με την εκτέλεση της οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής.
7. Την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της σύγκλισης και τη δημιουργία ενός νέου νομικού πλαισίου συμβατού με την Κοινή Αγορά, που θα επιτρέπει ταχύτερη πρόοδο σε θέματα χρηματοοικονομικών ρυθμίσεων, συγκλίσεων στην αγορά εργασίας, εναρμόνισης της φορολογίας των επιχειρήσεων και εισαγωγής πολιτικών που σχετίζονται με το φόρο χρηματοπιστωτικών συναλλαγών ώστε να υποστηριχθεί η ανάπτυξη και η καλύτερη χρήση των ευρωπαϊκών κονδυλίων στις χώρες της ευρωζώνης.
8. Όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συμπεραίνει ότι ένα κράτος–μέλος έχει υπερβεί το όριο του 3% στο δημοσιονομικό έλλειμμα, αυτό θα πυροδοτεί αυτόματες κυρώσεις, εκτός αν μια ενισχυμένη πλειοψηφία στο Eurogroup αποφασίσει διαφορετικά.
9. Το συγκεκριμένο κράτος–μέλος της Ευρώπης θα υποχρεώνεται να συμφωνεί με την Επιτροπή μια «Συνεργασία Ευρωπαϊκής Μεταρρύθμισης» που θα περιλαμβάνει δημοσιονομικά και διαρθρωτικά μέτρα και η οποία θα εγκρίνεται από το Eurogroup.
10. Μια διαδικασία επεμβάσεων αυξημένης βαρύτητας στη νομοθεσία ενός κράτους–μέλους θα μπορούσε να καθοριστεί ως στοχευμένη απάντηση στην υπέρβαση του πλαφόν του 3% στο δημοσιονομικό έλλειμμα. Τα βήματα και οι κυρώσεις που θα προτείνει η Κομισιόν θα πρέπει να υιοθετούνται, εκτός αν ενισχυμένη πλειοψηφία κρατών της ευρωζώνης αποφασίζει διαφορετικά.
12. Η διαδικασία μείωσης του κρατικού χρέους κάτω από το όριο του 60% του ΑΕΠ πρέπει να περιλαμβάνεται στη νέα Συνθήκη.
13. Επιτάχυνση της έναρξης λειτουργίας του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) από το 2012 ώστε να αντιμετωπιστούν μελλοντικά καλύτερα οι απειλές για τη σταθερότητα της ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένης της παροχής βοήθειας σε κράτη–μέλη που μπορούν να μολυνθούν από την κρίση.
14. Βελτίωση της αποτελεσματικότητας του ESM, οι αποφάσεις του οποίου θα λαμβάνονται από ενισχυμένη πλειοψηφία (supermajority) του 85% του κεφαλαίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).
15. Σχετικά με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, η Συνθήκη για τον ESM πρέπει να αναθεωρηθεί ώστε να καταστεί σαφές ότι η λύση για την Ελλάδα είναι «μοναδική και ιδιαίτερη».
