ομοσπονδιακά αρχεία του Βερολίνου δύο ασπρόμαυρα φιλμ διάρκειας 30 λεπτών το καθένα, που γυρίστηκαν το 1936. Οι τίτλοι τους είναι αποκαλυπτικοί: «Τόσο Αληθινό που Μπορείς να το Πιάσεις», δείχνει λουκάνικα να ψήνονται στη σχάρα, ενώ η δεύτερη, «Έξι Κορίτσια το Σαββατοκύριακο» παρουσιάζει τα αστέρια της κορυφαίας ναζιστικής εταιρείας παραγωγής, Universum Film…
Οι ταινίες εντοπίστηκαν από τον Αυστραλό σκηνοθέτη Philippe Mora, ο οποίος ισχυρίζεται πως «η ποιότητα των ταινιών είναι φανταστική, οι Ναζί είχαν εμμονή με τον να καταγράφουν τα πάντα και κάθε εικόνα υποβαλλόταν σε έλεγχο, ώστε να μπορούν να χειραγωγούν τη χώρα και τους πολίτες». Ο Mora, εντόπισε τις ταινίες ενώ διεξήγαγε έρευνες για ένα νέο ντοκιμαντέρ, που θα ασχολείται με το πως οι Ναζί χρησιμοποιούσαν τις ταινίες, ώστε να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και να χειραγωγούν τον γερμανικό λαό.
Οι στερεοσκοπικές ταινίες έφτασαν στο Hollywood αρκετά χρόνια αργότερα το 1953 με την ταινία του Andre de Toth, «House of Wax» στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Vincent Price. Σύμφωνα λοιπόν με τον Mora, η ύπαρξη των ναζιστικών ταινιών 3D, επιβεβαιώνει ότι οι Γερμανοί ήταν δεκαετίες μπροστά.
Ο Mora έχει αποδειχθεί εξπέρ στον εντοπισμό κινηματογραφικών ντοκουμέντων. Η πρώτη του ταινία με τίτλο «Σβάστικα» το 1973 περιείχε οπτικοακουστικό υλικό από προσωπικές ταινίες του Χίτλερ, γυρισμένες με κάμερα 16 mm, και έδειχναν τον ίδιο και τη σύντροφό του Εύα Μπράουν στο ορεινό κρησφύγετό του στις Άλπεις. Μάλιστα τότε η ταινία είχε προκαλέσει σάλο στο φεστιβάλ των Καννών.
Και τα δύο 3D φιλμάκια γυρίστηκαν από ανεξάρτητη εταιρεία παραγωγής για λογαριασμό του Ναζιστκού υπουργείου Προπαγάνδας. Στις θήκες τους κάποιος είχε γράψει «άγραφο φιλμ» και γι’ αυτό κανείς μέχρι τώρα δεν τα είχε κοιτάξει. Έχουν γυριστεί µε κάμερα 35 mm και όπως όλα δείχνουν χρησιμοποιήθηκε κάποιο πρίσμα μπροστά από τους δύο φακούς.
