Σε μια εποχή που η πλειονότητα των πολιτών της χώρας υπολογίζει και το τελευταίο ευρώ, δεν μπορείς να ζητήσεις τον λόγο από τον μισθοσυντήρητο, τον απλό μεροκαματιάρη ή τον άνεργο, επειδή δεν δίνει 20 και 30 ευρώ κάθε εβδομάδα για να πάει στο γήπεδο.
Θα μου πείτε, αυτοί οι λίγοι που απέμειναν και συνεχίζουν να τα δίνουν για να βλέπουν και να στηρίζουν την αγαπημένη τους ΑΕΚ, είναι πιο πλούσιοι από τους απόντες; Όχι, βέβαια. Ο καθένας βλέπει την ομάδα από τη δική του οπτική γωνία και βάζει προτεραιότητες στη ζωή του.
Η ομάδα με μοναδική κακή παρένθεση (στο πρωτάθλημα) τη Ν.Σμύρνη προσπαθεί να πάρει τα πάνω της, να ορθοποδήσει, να είναι κοντά στην κορυφή και άρα μέσα στους στόχους της. Δεν έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου με Χιμένεθ στον πάγκο (είναι νωρίς άλλωστε), δεν έχει διάρκεια, αλλά σε σχέση με την εποχή Μπάγεβιτς παίζει σίγουρα πιο ψυχωμένα, πιο παθιασμένα.
Για αδιαφορία δεν μπορείς κανέναν να κατηγορήσεις, (σχεδόν όλοι) οι παίκτες τρέχουν, ιδρώνουν, κουράζονται και αυτό πιστώνεται στον Ισπανό. Απ' αυτή την προσπάθεια της ομάδας ο κόσμος απέχει. Επειδή δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να δίνει το εικοσάρικο ή το τριαντάρι, επειδή δεν του αρέσει αυτό που βλέπει, επειδή έχει ξενερώσει, επειδή στην Ελλάδα ο οπαδός πάει στο γήπεδο μονάχα όταν πάει καλά και η ομάδα. Όταν παίζει καλά, όταν φέρνει αποτελέσματα.Ο Έλληνας οπαδός δεν είναι ούτε Άγγλος, ούτε Γερμανός. Και η δική τους τηλεόραση, η αγγλική και η γερμανική δείχνουν όλα τα ματς. Κι εκεί έχουν παμπ, μπυραρίες και μπαράκια. Μπουζούκια δεν έχουν, αλλά ποιος Έλληνας πάει σήμερα (και κάθε πότε) στα μπουζουκομάγαζα.
Απλώς είναι διαφορετική η κουλτούρα. Ο Γερμανός και ο Άγγλος θα στηρίξουν την ομάδα τους ανεξαρτήτως αποτελέσματος και πορείας. Οι οπαδοί της Γουλβς θα γεμίσουν το Μολινό κι ας είναι στον πάτο της βαθμολογίας η ομάδα τους. Η Γουέστ Χαμ θα κάνει sold out κι ας είναι ουραγός. Η Σάλκε που έχει 52 χρόνια να πάρει πρωτάθλημα στη Γερμανία και εδρεύει σε πόλη 300.000 κατοίκων έκοψε την Παρασκευή 61.600 εισιτήρια με την Σεντ Πάουλι. Τόσα θα κόψει και στα επόμενα παρά την κάκιστη σεζόν που κάνει. Η Μπορούσια του Ντόρτμουντ δεν κόβει 80.000 εισιτήρια επειδή είναι πρώτη και μάλλον θα ξαναπάρει (μετά από 8 χρόνια) το πρωτάθλημα. Και τα προηγούμενα χρόνια, όταν βολόδερνε στις μεσαίες θέσεις, τόσα έκοβε.
Θρησκεία. Λατρεία. Καμία δέσμευση από το αποτέλεσμα, την πορεία, το θέαμα. (Για την οποία Ντόρτμουντ, με τα παραδοσιακά κιτρινόμαυρα, απορώ πως και δεν έχει γίνει ακόμα καμιά προσπάθεια αδελφοποίησης από κλαμπ οπαδών της ΑΕΚ...)
Και η ΑΕΚ; Σημείωνα προσφάτως ότι ήταν λίγα τα 27.000 εισιτήρια με τον Παναθηναϊκό. Πολύ λίγα. Δυο ντέρμπι παραδοσιακά δίνει η ΑΕΚ κάθε σεζόν και αν σ' αυτά δεν συγκεντρώνει (στο ΟΑΚΑ) 50.000 κόσμο δεν πάει πουθενά. Την προηγούμενη εβδομάδα, ευρωπαϊκό ματς με την Άντερλεχτ, 11.000 εισιτήρια, σκέτη απογοήτευση. Τη Δευτέρα το βράδυ, 6.712 εισιτήρια, από τα χειρότερα ρεκόρ της τελευταίας επταετίας στο Ολυμπιακό Στάδιο.
Έχω μπει κι εγώ στον πειρασμό να συζητήσω με φίλους της ΑΕΚ το γηπεδικό ζήτημα. Το “που” και το “πόσο”. Για το “που”, εάν και εφόσον μπορεί να κατασκευαστεί γήπεδο, χωρίς να κοπεί ούτε ένα δέντρο από το άλσος, ναι, να γίνει στη Ν.Φιλαδέλφεια. Για συναισθηματικούς λόγους περισσότερο. Δεν δέχομαι τα επιχειρήματα περί πρόσβασης όταν ο ηλεκτρικός του Περισσού είναι στα τριακόσια μέτρα και η Εθνική Οδός είναι δεν είναι στο ενάμισι χιλιόμετρο. Εάν εξαντληθούν όλες οι προσπάθειες (που δεν έκανε ο Ντέμης γιατί δεν γούσταρε για εμπορικούς λόγους “μικρό” γήπεδο στη Ν.Φιλαδέλφεια) και χτίσει η ΑΕΚ γήπεδο στον ιστορικό της χώρο έχει καλώς. Αν όχι, δεν έχει καμία, μα καμία σημασία πλέον, αν το γήπεδο θα γίνει, όταν γίνει, στη Ν.Ιωνία, στο Ελληνικό ή στην Κάντζα. Από τη στιγμή που φεύγεις οριστικά από το χώρο σου, είτε πας πέντε χιλιόμετρα δίπλα, είτε 15 δεν έχει καμία σημασία.
Το άλλο μείζον ερώτημα είναι το “πόσο”. Δεν επηρεάζομαι από τα φετινά ή περσινά νούμερα για να επιχειρηματολογώ υπέρ της άποψης ότι ένα γήπεδο 30.000 θέσεων κάνει μια χαρά για την ΑΕΚ. Ναι το ξέρω ότι γήπεδο χτίζεις για πενήντα - εβδομήντα χρόνια. Αν είναι έτσι τότε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, να πάμε στην υπερομάδα της ΑΕΚ του '92 και '93, όταν σε γήπεδο 28.000 θέσεων, έκλεινε τη χρονιά με μέσο όρο 15-16.000 εισιτήρια. Σε μια εποχή που δεν υπήρχε ίχνος εσωστρέφειας, δεν υπήρχε αντιπολίτευση, όλοι ήταν με την ΑΕΚ, για την ΑΕΚ, διότι υπήρχε ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Τη δεκαετία του '90, με μπάλα υψηλού επιπέδου και τίτλους, το καλύτερο της ΑΕΚ ήταν τα 29.000 εισιτήρια επί Τροχανά με την Παρί Σεν Ζερμέν. Τελεία και παύλα.
Στα χρόνια του Ντέμη, με τη συσπείρωση στο ταβάνι την πρώτη χρονιά, με τα διαρκείας στα ύψη και ειδικά το καλοκαίρι του '07 με τον ερχομό του Ριβάλντο, η ΑΕΚ έκανε τεράστια νούμερα, αλλά σε καμία περίπτωση μέσο όρο εισιτηρίων που να ξεπερνά τις τριάντα χιλιάδες. Σε ακριβώς 90 επίσημα ματς επί θητείας Ντέμη, με γηπεδούχο την ΑΕΚ, 17 φορές έκοψε η ΑΕΚ πάνω από 30.000 εισιτήρια στο ΟΑΚΑ. Και σχεδόν στα μισά παιχνίδια είχε κάτω από 20.000 κόσμο.
Το Ολυμπιακό Στάδιο ήταν της μόδας στα μέσα των 80s. Όταν μετακόμισαν εκεί ΑΕΚ, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός. Τα γήπεδα τότε ήταν τίγκα από κόσμο κάθε Κυριακή. Χωρίς τηλεόραση, χωρίς ραδιόφωνα, χωρίς internet, χωρίς τις πολλές εφημερίδες (τρεις αθλητικές όλες κι όλες), χωρίς καφριλίκι στο βαθμό που υπάρχει σήμερα με ευθύνη, ανοχή, ενίοτε και παρότρυνση, των μέσων ενημέρωσης.Η ΑΕΚ θυμάμαι ότι είχε παίξει στο ΟΑΚΑ τη σεζόν 85-86 με προπονητή τον Γκμοχ και είχε κάνει μέσο όρο σχεδόν 35.000. Με “εβδομηντάρια”, ασφαλώς, στα δυο μεγάλα ντέρμπι. Την άλλη χρονιά, πρώτα με Φαφιέ και μετά με Αλέφαντο, άρχισε να μειώνεται η προσέλευση.
Το 2010 δεν μπορείς να μένεις αδιάφορος και ασυγκίνητος όταν σου λένε ότι προσπαθούν να χτίσουν ένα σύγχρονο ποδοσφαιρικό γήπεδο και να το απορρίπτεις επειδή θα χωράει... μόνο 30.000. Όσο χωράει, δεκαετίες ολόκληρες, της PSV που πήρε και ένα Τσάμπιονς Λιγκ το 1988. Όσο χωράει της Άντερλεχτ, που έχει πάρει και δυο κύπελλα κυπελλούχων. Όσο δεν χωρούσε (22.500 ήταν) της Λεβερκούζεν που έχει πάρει ένα ΟΥΕΦΑ και έχε παίξει τελικό Τσάμπιονς Λιγκ με τη Ρεάλ.
Μια χρονιά του ξέφυγε η... κατάσταση του Κόκκαλη και ο Ολυμπιακός είχε πέρσι πληρότητα 65% σ' ένα Καραϊσκάκη 32.000 θέσεων. Ή μήπως έκοβε τα πολλά εισιτήρια ο Παναθηναϊκός όλα τα προηγούμενα χρόνια που ήταν δευτεροτρίτος; Η προσέλευση του κόσμου στην Ελλάδα εξαρτάται πρωτίστως από το αποτέλεσμα. Κερδίζει η ομάδα, ο κόσμος θα τρέξει στο γήπεδο. Χάνει η ομάδα, ο οπαδός θα παίρνει απουσίες. Και όταν κερδίζει, με τις σημερινές συνθήκες (οικονομικές, εναλλακτικοί τρόποι παρακολούθησης αγώνα κτλπ), η συσπείρωση στην καλύτερη περίπτωση θα φτάσει τις τριάντα χιλιάδες. Και άντε μια – δυο φορές το χρόνο να χρειαστεί το “πενηντάρι” που ονειρευόταν να φτιάξει δίπλα στη χωματερή ο Ντέμης.
Πηγή: contra.gr
Πηγή: contra.gr
