1999. Όταν στις 20 Δεκεμβρίου του 1971 μια ομάδα γιατρών και δημοσιογράφων ίδρυσαν την οργάνωση 'Γιατροί χωρίς Σύνορα' το AIDS ήταν άγνωστη λέξη και οι ανθρωπιστικές επιχειρήσεις ασκήσεις επί χάρτου.
Οργάνωση διαμεσολάβησης
'Οι Γιατροί χωρίς Σύνορα' απετέλεσαν την απάντηση στο λιμό της Μπιάφρας. Ακολούθησαν ανθρωπιστικές αποστολές σε κάθε γωνιά της γης. Τον περασμένο Απρίλιο για παράδειγμα, γιατροί και συνεργάτες της οργάνωσης μετέφεραν από τη Μιζράτα, το προπύργιο των Λίβυων ανταρτών, 99 ανθρώπους σε μια δραματική επιχείρηση σωτηρίας. Η φροντίδα ασθενών με AIDS στην Αφρική έχει γίνει ρουτίνα.
Ο Ρόνυ Μπαουμάν μπήκε στα μέσα της δεκαετίας στην οργάνωση. Μόλις είχε τελειώσει την Ιατρική. Από το 1982 μέχρι το 1994 ανέλαβε την προεδρία αφήνοντας ανεξίτηλο στίγμα του.
«Όταν πήγα στους Γιατρούς χωρίς Σύνορα», θυμάται, «η οργάνωση ήταν μικροσκοπική. Έδρα της ένα γραφείο 40 τ.μ., η γραμματέας εργάζονταν μισή μέρα. Τότε διαμεσολαβούσαμε σε άλλες ανθρωπιστικές οργανώσεις για να βρουν γιατρούς και νοσοκόμες. Δεν διαθέταμε τα μέσα για δικές μας αποστολές. Ήμασταν κάτι σαν διαμεσολαβητική οργάνωση προώθησης εργαζομένων για ανθρωπιστικές αποστολές».
Υπερήφανη για την ανεξαρτησία της
Αυτό άλλαξε το 1977 όταν οι 'Γιατροί χωρίς Σύνορα' ξεκίνησαν την πρώτη μεγάλη εκστρατεία ενημέρωσης. Δειλά-δειλά ήρθαν οι πρώτες χορηγίες και για πρώτη φορά η οργάνωση διέθετε δικούς της πόρους. Μετά την εισβολή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν, οι 'Γιατροί χωρίς Σύνορα' έπιασαν δράση. Στην Αιθιοπία ενεργοποιήθηκαν για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του λιμού, αλλά τους πέταξαν έξω γιατί επέκριναν ανοιχτά τις ραδιουργίες της κυβέρνησης.
Οι γιατροί αισθάνονται υπερήφανοι για την ανεξαρτησία τους. Ο προϋπολογισμός των 813 εκατομμυρίων ευρώ που διαχειρίστηκαν πέρυσι προέρχεται από χορηγίες 5 εκατομμυρίων ανθρώπων Σήμερα, ο βασικότερος στόχος του Ρόνυ Μπάουμαν, να μη κηδεμονεύεται η οργάνωση από κανένα κόμμα, επετεύχθη.
«Για μας σημαντική είναι η αποστασιοποίηση από όλους τους συμμετέχοντες στο θέατρο του πολέμου, είτε είναι στρατιώτες, κυανόκρανοι, είτε δυτικός στρατός» επιμένει. «Και θέλουμε να έχουμε τη δύναμη να λέμε ότι δεν είμαστε πχ στο Αφγανιστάν για να αλλάξουμε την κοινωνία, αλλά για να παρέχουμε ιατρική φροντίδα σε ανθρώπους που δεν έχουν τα μέσα να πάνε σε γιατρό. Μας είναι αδιάφορο, αν είναι αγρότης, Ταλιμπάν, Αμερικανός ή Γερμανός στρατιώτης».
