ερμητικά σφραγισμένα.
Όσο τέλεια μπορούν να είναι τα βαφτίσια για την κοπέλα σου η οποία ανυπομονεί να “ζουλήξει το πατουσάκι” του μωρού και να “δαγκώσει το φουσκωτό μπρατσάκι του”, άλλο τόσο μαρτυρικά μπορούν να γίνουν για εσένα, ακόμα κι αν δεν είσαι εργένης.
Κι αυτό γιατί σε αντίθεση με τον γάμο, που φέρεται ως η χαρά της γυναίκας αλλά κατά βάθος είναι η χαρά του εργένη άντρα, τα βαφτίσια δεν έχουν απολύτως τίποτα να σου προσφέρουν. Εκτός από ένα καλό γεύμα, μερικά κουφέτα και μια ευχή-κατάρα... Και στα δικά σου.
Για εσένα που αναπολείς τώρα τα τελευταία βαφτίσια που πήγες και λες ότι πέρασες καλά, έχουμε τις απαραίτητες εξηγήσεις για να ισχυροποιήσουμε τη θέση μας.
Τα βαφτίσια είναι no man's land γιατί έχουν:
Δραματικό ποσοστό single γυναικών
Θα εκπλαγείς με τα νούμερα. Σε αντίθεση με τους γάμους που είναι πολλές εκείνες οι γυναίκες που προτιμούν να παραβρεθούν single, στα βαφτίσια είναι μετρημένες στα δάχτυλα οι single γυναίκες. Και δεν είναι και τόσο παράλογο. Όσο μικρή κι αν παντρεύτηκε εκείνη η συμμαθήτριά τους, μέχρι να κάνει παιδί έχουν περάσει 1-2 χρόνια ακόμα. Περίοδος αρκετή ώστε όλη η παρέα της ευτυχούς μητέρας είτε να έχει παντρευτεί ήδη είτε να ετοιμάζεται να παντρευτεί. Κι αν τύχει και βρεθεί κάποια μικρότερη αδερφή της νέας μητέρας, αυτή είναι πάντα απασχολημένη με τα δεκάδες παιδάκια που της έχουν φορτώσει να προσέχει.
Γυναίκες που θέλουν να κάνουν παιδιά
Και δεν είναι το ίδιο με το να θέλουν να κάνουν απλά sex. Δεν είναι το ίδιο με το ένστικτο του γάμου που τις κάνει να ψάχνουν ταίρι. Εδώ ξυπνάει το “ εγώ πότε θα γινω μάνα” που έλεγε πολύ εύστοχα και η Δημητρούλα Παπαδοπούλου στον Θοδωρή Αθερίδη. Και ειδικά αν έχεις πάει με την κοπέλα σου, τα ερωτήματα αυτά να είσαι σίγουρος ότι θα σε τυραννήσουν από το ίδιο κιόλας βράδυ. Ακόμα και με εκείνες τις μποέμ γκόμενες που σφυρίζουν αδιάφορα στα βαφτίσια δεν θα βγάλεις άκρη (ούτε γκόμενα). Γιατί ειδικά εκείνες είναι που φρικάρουν στα βαφτίσια. Βλέποντας τη φρίκη που περνάνε οι μανάδες με τα καροτσάκια, τα κλάματα και τους εμετούς, δεν έχουν καμία όρεξη, ούτε καν να τις αγγίξεις.
Παιδάκια. Πολλά. Που κλαίνε
Δεν παλεύεται το κλάμα. Και πατέρας να είσαι, έχεις αρκετό κλάμα στο σπίτι σου, δεν χρειάζεσαι να ακούς και το κλάμα των τρίτων παιδιών. Και το γοερό κλάμα έρχεται και με τα παρελκόμενα. Τσιριχτά, παιχνίδια, μπάλες, φωνές και άλλα τέτοια ωραία που συναντάς σε κοσμικές ταβέρνες. Μόνο που όταν είσαι μόνος σου σε μια τέτοια ταβέρνα, μπορείς να διαλέξεις α) που θα κάτσεις και β) τι ώρα θα φύγεις. Στα βαφτίσια δεν έχεις καμία επιλογή.
Ανθρώπους που φέρονται αλλόκοτα
Είναι εκείνη η ειδική κατηγορία γυναικών και ξεμωραμένων παπούδων που ξαφνικά γυρνάνε το language του επεξεργαστή τους στα μωρουδιακά και αρχίζουν τις ατάκες “καλέ πως μεγάλωσες εσύ”, “είσαι ολόκληρος άντρας τώρα”, “έλα να σου τσιμπήσω το μαγουλάκι”, “τζου τζου μπου τζου μπούντσου”. Δέκα κάμερες να είχα να τους μαγνητοσκοπώ την ώρα που σκύβουν ή πέφτουν στα γόνατα για να έρθουν σε επαφή με το προς βάφτιση μωρό. Ας βγει ένας επιστήμονας να τους πει ότι δεν είναι νεογέννητο σκυλάκι το μωρό.
Τρίτη “επικριτική” ηλικία
Το οποίο παίζει να είναι και το χειρότερο. Γέρικα μάτια που σε κοιτάνε λες και είσαι περιθωριακός ναρκωμανής που μόλις έχουν δει να κάνει πρέζα σε στοά στην Ομόνοια. Ο τελευταίος της κοινωνίας, ο άχρηστος, ο ανίκανος, πολλές φορές ακόμα και ο gay. Γιατί δεν μπορεί, κάποιο κουσούρι θα σου προσάψουν για να δικαιολογήσουν το γεγονός ότι ακόμα δεν το έχεις στεφανωθεί το κορίτσι (αν σκάσεις με γκόμενα) ή ότι ακόμα δεν έχεις βρει κάποια να σε ανέχεται (αν σκάσεις single).
Αν είσαι από τους τύπους που αισθάνονται έτοιμοι να γίνουν πατεράδες, διάβασε αυτό εδώ. Αν πάλι δεν νιώθεις και τόσο έτοιμος, επικεντρώσου στον παράδεισο του εργένη που είναι οι γάμοι. Εκεί που οι γυναίκες νιώθουν τα χρόνια να περνάνε και είναι έτοιμες να παραδοθούν στον πρώτο καλοντυμένο που θα κάθεται κοντά στο νυφικό τραπέζι και θα τους γυαλίσει.
Πηγή:Mens24
