Τα όσα ειπώθηκαν ξεπερνούν τα...
όρια της κριτικής, ακόμα και για πολιτικό αντίπαλο- πολλώ δε μάλλον για υπουργό του ιδίου κόμματος.
Σταχυολογούμε ορισμένους χαρακτηρισμούς:
Αναποτελεσματικός, ανίκανος, επηρμένος, ευθυνόφοβος, εκβιαστής δια διλημμάτων, με παντελή έλλειψη της αίσθησης κοινωνικής δικαιοσύνης, χωρίς επαφή με το περιβάλλον- και τα βαρύτερα όλων: συναλλασσόμενος με κερδοσκόπους, πολιτικός που οφείλει να θυμηθεί ότι κάποιοι κάποτε εκτελέστηκαν στο Γουδή…
Αν υποθέσουμε ότι μπορούμε να αντιληφθούμε τη στάση του Πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου εικάζοντας ότι δεν επιθυμεί την αντικατάσταση του υπουργού Οικονομικών αυτή την ώρα για να μην υπάρξει δημόσια παραδοχή της αποτυχίας της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής, τη στάση του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου δεν μπορούμε να την κατανοήσουμε.
Όταν σύσσωμο το κόμμα του τον φτύνει, δεν μπορεί να προσποιείται ότι πιστεύει πως βρέχει και να παραμένει αγκιστρωμένος στον υπουργικό θώκο.
Δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ότι λόγω των χειρισμών του, από το κόμμα του, το ΠΑΣΟΚ, τον χωρίζει πλέον άβυσσος.
Οφείλει έστω και αυτή την στιγμή, να απαλλάξει τον Πρωθυπουργό από τη βάσανο της αποπομπής του- ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα γίνει- και να παραιτηθεί.
Με τον τρόπο αυτό, ίσως περισώσει ότι έχει απομείνει από την πολιτική του υπόσταση.
