Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του, μικρή και προσωπική τρασίλα που βλέπει ανελειπώς, ενίοτε και σε επανάληψη. Εμείς έχουμε πολλές και δεν...ντρεπόμαστε καθόλου να το λέμε!
Λόγω τιμής
A Brief History of time: Αν και ορκισμένος εχθρός των ελληνικών serial, τα πρώτα επεισόδια του "Λόγω Τιμής" τα τίμησα δεόντως. Πριν από καμία δεκαπενταετία εδινα και 'γω πανελλήνιες. Λίγο αργότερα ήμουν φοιτητής και θυμάμαι τότε τον εαυτό μου να προσπαθεί να γίνει μέρος αυτής της λαϊκουρο-dreamy κουλτούρας με τα ρακόμελα που σέρβιρε αφειδώς η Μιρέλλα με τους χαρακτήρες της. Ευτυχώς πολύ γρήγορα ήρθε το grunge, η electronica και το britpop και ησυχάσαμε μια για πάντα.
Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Γιατί 15 χρόνια και μερικές προσωπικές ιστορίες μετά κατάλαβα ότι η Βίκυ Βολιώτη είχε κάνει μεγάλη ζημιά. Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω γιατί κάποιος άντρας μπορεί να κολλήσει με μια -κατά γενική ομολογία- άσχημη γυναίκα, να της δώσει τα πάντα και να φάει τα μούτρα του. Γι' αυτό το βλέπω σε επανάληψη. Το τρίγωνο Ηρώ- Μάνος- Αντώνης έχει την απάντηση.
Επεισόδιο σταθμός: Η Ηρώ τρέχει να προλάβει τον Ψηλό στο Θησείο
Στο repeat: Ο ψηλός γυρνάει την Ηρώ στο σπίτι μετά την Πρωτοχρονιά. Και ο Αντώνης στον πάγκο. Ετσι απλά!
A Brief History of time: Πάντα αναρωτιόμουν αν μπορεί να υπάρξει χειρότερη σειρά από το Sex and The City, πόσο περισσότερο προβλέψιμες μπορεί να γίνουν οι ιστορίες των σύγχρονων, επιτυχημένων και εμφανίσιμων cougars που ψάχνουν απεγνωσμένα τον ιδανικό άντρα. Ειδικά όταν το πρόβλημα είναι ολοφάνερο και είναι ο ίδιος τους ο εαυτός, η αδυναμία του να προσαρμοστεί σε διαφορετικές καταστάσεις. "Αφού κυρά μου," έλεγα "δε θες να αλλάξεις ούτε ένα ζευγάρι Manolo Blahnik, γιατί διαμαρτύρεσαι." Πάρε λοιπόν αυτό το μονότονο concept, βάλτου χειρότερες ερμηνείες, λίγο περισσότερο glamour και κατινιά και έχεις το Lipstick Jungle. Γιατί το βλέπω; Γιατί 7 η ώρα που συνήθως γυρνάω από τη δουλειά είναι το ιδανικό brainwash! Με κάνει να ξεχνάω τα πάντα. Σχεδόν!
Επεισόδιο σταθμός: Η Λίντζι Πράις προσπαθεί να πείσει τον εργολάβο της ότι δεν τρέχει τίποτα με τον πρώην της και τα καταφέρνει. Μπινελικώνει τον πρώην και ζητά από τον εργολάβο δεύτερη ευκαιρία.
Στο repeat: Τρία επεισόδια μετά είναι πάλι μαζί με τον πρώην! Έλεος!
Με λένε Χρήστο Χατζηιωάννου και τολμώ να παραδεθχώ ότι βλέπω
Jamie Oliver
A Brief History of time: Όχι. Δεν έβλεπα μόνο τις επαναλήψεις του 30 minute meals που έπαιζε ο Alpha, αλλά έχω κατεβάσει και τα άπαντα, από τις εκπομπές Naked Chef που τον έκαναν διάσημο στην Αγγλία μέχρι και τα ταξίδια του στην Ιταλία και την Βρετανική εξοχή. Σίγουρα ο Oliver ανήκει στη σιχαμένη φάρα των Άγγλων που είναι βρωμιάρηδες και ανακατεύουν μέχρι και το ζουμί από την μπριζόλα με το χέρι (δες το βίντεο παρακάτω), αλλά ρε συ ο τύπος κάνει το μαγείρεμα να φαίνεται πανεύκολο. Και είναι ό,τι πρέπει για να ανοίξει η όρεξή σου περιμένοντας το φαί της μάνας σου να μαγειρευτεί. Ομολογώ ενώπιον Θεού και αναγνωστών ότι έχω δοκιμάσει να μαγειρέψω πολλές συνταγές του. Δυστυχώς δεν επέζησε κανείς για να γράψει την κριτική του.
Επεισόδιο σταθμός: Όλα στη σειρά «Jamie saves our bacon». Από την αρχή μέχρι το τέλος μιλούσε για το χοιρινό και τα παράγωγά του. Έπος!
Στο repeat: Τα how to που σε μαθαίνουν μπαλίτσα γρήγορα. Είτε μιλάμε για steaks είτε για ομελέτες.
Μες στην καλή χαρά
A Brief History of time: Ένα επιτυχημένο σαββατόβραδο δεν λήγει στην καντίνα του βρώμικου. Λήγει το επόμενο πρωί στον καναπέ του σαλονιού σου, όταν αραγμένος ως άλλος Αλ Μπάντι χαζεύεις ανούσια τηλεόραση. Και αυτή η εκπομπή έχει όλα όσα χρειάζεται ένας άντρας σε φάση hangover. Κοντά φορέματα, ψιλοκουβέντα που καμιά φορά μπορεί και να έχει λίγο πλάκα, κάνα τραγούδι στο οποίο σηκώνεσαι να πας να ρημαδοφτιάξεις πρωινό και high profile & sexuality καλεσμένες τύπου Εύα Αντωνοπούλου. Αν και για να πω την αλήθεια, ο κυριότερος λόγος για τον οποίο ανοίγω εκείνη την ώρα την τηλεόραση στον Alpha έχει ονοματεπώνυμο, twitter account και ένα παιδί. Η Σίσσυ Χρηστίδου ρε φίλε είναι μακράν η πιο φυσικά όμορφη γυναίκα της ελληνικής τηλεόρασης.
Επεισόδιο σταθμός: Αυτό στο οποίο ο Γεωργαντάς τα είχε τσούξει πρωινιάτικα με τσικουδιές. Στο repeat: Τα κοντινά στην Σίσσυ και την Ναταλία. Πρωί είναι μωρέ, δεν έχουμε όρεξη να βλέπουμε άλλους άντρες, ούτε καν στην τηλεόραση.
Με λένε Θωμά Σγουρό και τολμώ να παραδεχθώ ότι βλέπω
Real Housewives of Athens
A Brief History of time: Το καλύτερο, κατ’εμέ, αντίδοτο στην μιζέρια της περιρρέουσας οικονομικής κρίσης, αφού βλέποντας το παίρνεις όρκο ότι εξακολουθούμε να ζούμε την χρυσή εποχή του Χρηματιστηρίου, των Ολυμπιακών Αγώνων ή του καλοκαιριού του 2008 (σ.σ. που έκανα και εγώ κράτηση στην χρυσοποίκιλτη Μυκονιάτικη ξαπλώστρα). Τα προβλήματα της Ιωάννας, της Ορθούλας, της Τζο, της Χριστίνας, της Φώφης και της Αννίτας (εκείνης με το τραγικά αν-επίκαιρο motto <Ζω μια μαγική ζωή>) ξεκινούν και τελειώνουν σε άγχος για fitting επιδείξεων μόδας, ραντεβού για spa weekend στο Λουτράκι ή νεύρα γιατί το εστιατόριο που φτιάχνουν δεν θα είναι έτοιμο την ώρα για το πάρτι. Ειδική μνεία στην Φώφη Μαστροκώστα, υπάλληλο μετρό που, στα 40 της, δεν διστάζει να δοκιμάσει την τύχη της στο χώρο της μόδας (αρχικά) και μετά του τραγουδιού/πίστας, ηχογραφώντας μέχρι και demo. Το μυστικό για να μην εκνευρίζεσαι με την αφασία των 5 πρωταγωνιστριών είναι να το αντιμετωπίσεις ως καλό, τηλεοπτικό παραισθησιογόνο. Με άλλα λόγια, σου <κάνει κεφάλι>. Η 1η σεζόν μόλις έριξε αυλαία (με κρόουλ στους τίτλους τέλους που μας πληροφορούν –όπως στις πολεμικές ταινίες- τι κάνει από εδώ και πέρα κάθε πρωταγωνίστρια), οπότε αναγκαστικά θα την βγάλω με επαναλήψεις. Έχω όμως ήδη στείλει e-mail στους υπεύθυνους των καναλιών, ζητώντας επιτακτικά 2η σεζόν εδώ και τώρα, καθώς επίσης spin-off στην λογική Real Housewives of Larissa, Thessaloniki ή Mykonos.
Επεισόδιο σταθμός: Η Φώφη βάζει στις φίλες της να ακούσουν το demo του τραγουδιού της, με την Τζο και την Ιωάννα να λύνονται απροκαλύπτα στα γέλια.
Στο repeat: Η παντρεμένη Ανίτα συνοδεύει την Χριστίνα Παππά στο Μιλάνο για να επισημοποιήσει το διαζύγιο της με τον Κολντεμπέλα, της λέει στοργικά <άντε με το καλό η νέα αρχή>, χτυπώντας ξύλο και συμπληρώνοντας κάτι στην λογική <μακριά από εμάς>
Σπίτι από την αρχή
A Brief History of time: O Σπύρος Σούλης το κάνει καλύτερα. Και δεν είμαι 18χρονη, ώστε να τρέμουν τα γόνατα μου και να λιώνω εξαιτίας της παρουσίας του μοιραίου αρχιτέκτονα Γιώργου Λαμπαθάκη. Αλλά το βλέπω (ή τουλάχιστον το έβλεπα πριν κοπεί) εξαιτίας της Σίσσυς Φειδά. Στην αρχή ήθελα να την δω να αφήνει κάτω τα μαλλιά της (που επέμενε να τα έχει κότσο). Ύστερα αγωνιούσα μπας και πιάσουν οι ζέστες ώστε να φορέσει κάτι πιο ελαφρύ. Και στο τέλος συνειδητοποίησα ότι ο λόγος που παρακολουθώ είναι ο Φαίδων Γεωργίτσης και οι Θαλασσιές οι χάντρες του. Γιατί η Σίσσυ Φειδά είναι η Ζωή Λάσκαρη της εποχής μας, μια αρχόντισσα interior designer για την οποία εγώ –και πολλοί από τους φίλους μου- θα το έκοβαν το μουστάκι τους. Η, ακόμη χειρότερα, θα το έβαφαν ότι λαδομπογιά μας το πρότεινε εκείνη. Δεν με νοιάζει ιδιαίτερα αν θα συνεχίσει η εκπομπή του χρόνου. Απλά είναι κρίμα να χαίρονται της Σίσσυ μόνο οι VIP Κολωνακιώτες πελάτες της (ως διακοσμήτρια, για να μην παρεξηγούμαστε). Εκτός και αν βγάλω στο εντωμεταξύ αρκετά φράγκα ώστε να την προσλάβω για πάρτη μου. Τότε μπορείτε να πάτε και να βολευτείτε μια χαρά με τον Σπύρο Σούλη.
Επεισόδιο σταθμός: Η Σίσσυ, ο Γιώργης και η παρέα της φτιάχνει από την αρχή ένα σπίτι για το Χαμόγελο του παιδιού. Όντως συγκινητικό.
Στο repeat: Το γάργαρο, φυσικό γέλιο της Σίσσυς όταν ένας νεαρός σπιτονοικοκύρης αρχίζει να της ραπάρει.
Με λέν Θοδωρή Δημητρόπουλο και τολμώ να παραδεχθώ ότι βλέπω: Grey's Anatomy και Οικογενειακές Ιστορίες
Grey's Anatomy
A Brief History of time: Αν δεχόμουν πως υπάρχει ντροπή στην απόλαυση, τότε για το Grey's θα έπρεπε να είναι διπλή. Όχι μόνο πρόκειται περί κατεξοχήν σαπουνόπερας, για ερωτικές ζωές σε εκτυφλωτικά λευκό φόντο, αδιανόητα φωτογενών ηθοποιών που προσπαθούν να σε πείσουν πως είναι αληθινοί χειρούργοι ανάμεσα στα ασταμάτητά τους φλερταρίσματα σε κάθε πιθανό συνδυασμό. Αλλά επιπλέον, είναι μια σειρά που μόλις τέλειωσε την 7η σεζόν της. Διάολε, τίποτα δεν είναι δυνατόν να παραμένει καλό μετά από 7 χρόνια. Πότε θα εξαντληθεί δηλαδή; Πότε θα παίξουν όλοι οι πιθανοί συνδυασμοί σε ερωτικές περιπτύξεις, πότε θα αρχίσουν να ανακυκλώνονται πλοκές και καταστάσεις και πότε θα σταματήσει η σειρά να παίρνει ρίσκα; Άγνωστο. Γιατί το Grey's παραμένει η καλύτερη σαπουνόπερα στην τηλεόραση, καταφέρνει ακόμα να με κάνει να νοιάζομαι για τους χαρακτήρες, διαθέτει ακόμα εκρήξεις εφευρετικής γραφής, και πετυχαίνει με αξιοθαύμαστη συνέπεια να φορτίζει διαρκώς συναισθηματικά τον θεατή ισορροπώντας με το χιούμορ. (Να ένας ουδέτερος τρόπος να παραδεχτώ ότι με έχει κάνει να κλάψω.) Ε, κι όποτε είναι κακό, είναι εντυπωσιακά, ενοχλητικά κακό. (Μια φράση θα σας πω. Σεξ με φάντασμα νεκρού γκόμενου. Ω ναι. Ω ναι.) Οπότε σε κάθε περίπτωση δε βαριέσαι και δε μένεις αδιάφορος. Ευτυχώς λοιπόν στην απόλαυση δεν υπάρχει ντροπή.
Επεισόδιο σταθμός: Στο τέλος της 2ης σεζόν η σειρά σκότωσε τον Ντένι Ντουκέτ, έναν από τους πιο δημοφιλείς χαρακτήρες της, αφήνοντας χαρακτήρες και θεατές συναισθηματικό ράκος. Υπό τους ήχους των καρα-cheesy Fray κιόλας, λες και δε μας έφτανε το δράμα μας. Με έναν διεστραμμένο τρόπο, όλο αυτό δούλεψε.
Στο repeat: Το τέλος της 5ης σεζόν, και η απίστευτη αποκάλυψη ότι ο ετοιμοθάνατος ασθενής δίχως πρόσωπο ήταν στην πραγματικότητα ένας από τους αρχικούς, βασικούς, πιο αγαπημένους χαρακτήρες της σειράς. Σοκ από τα λίγα, και τύφλα νά'χουνε τα daytime soaps!
Οικογενειακές Ιστορίες
A Brief History of time: Το scripted reality είναι είδος που στην Αμερική βασιλεύει τα τελευταία χρόνια, και έχοντας παρακολουθήσει πολύ σκουπίδι από την από ‘κει του Ατλαντικού, σας διαβεβαιώ: Τα αμερικάνικα κανάλια θα ΣΚΟΤΩΝΑΝ για να είχαν ένα πρόγραμμα trash μεγαλείου σαν ετούτο. Με το μανδύα του ψευδοντοκιμαντέρ να καλύπτει τον αυτοσχεδιασμό ερασιτεχνών (στην καλύτερη περίπτωση) ηθοποιών δίνοντας προβλεπόμενα ξεκαρδιστικά αποτελέσματα, αυτές οι Ιστορίες ξετυλίγουν μέσα σε 40 λεπτά τη φορά, πλοκές ανατροπών και αποκαλύψεων που καθημερινές σαπουνόπερες θα χρειάζονταν ένα μήνα για να αναπτύξουν. Υπότιτλοι μας πληροφορούν για τα πλέον trivial πράγματα (Μενέλαος - 38 - Νιώθει πως η γυναίκα του τον παραμελεί) καθώς talking heads περιγράφουν με λάθη στο λόγο και προφανή γλώσσα τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν στους καταραμένους, χτυπημένους από τη μοίρα χαρακτήρες: Ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, ένοχα μυστικά, κέρατο που πάει σύννεφο, κρυμμένες συγγένειες, επαγγελματικά πισώπλατα μαχαιρώματα - και συχνά όλα αυτά συνδυασμένα σε ένα καθηλωτικό πακέτο. Ναι, καθηλωτικό. Με έναν σχεδόν μαγικό τρόπο, ο συνδυασμός τρασίλας που φτάνει την ένταση στο 11 σε κάθε πιθανή πτυχή της εκπομπής, έχει ως αποτέλεσμα ένα show από το οποίο απλά δε μπορείς να πάρεις το βλέμμα σου. Ναι, γέλα, γέλα. Να δω τι θα την κάνεις την ανωτερότητά σου όταν αγωνιάς για την τύχη της Τίκης Ντιρίμπα.
Επεισόδιο σταθμός: Η εν λόγω παράνομη μετανάστρια Τίκη Ντιρίμπα ζει στο σπίτι του Αντώνη με τον ανήλικο γιο της και δουλεύει ως καθαρίστρια για εκείνον και τη γυναίκα του. Όμως αυτός της την πέφτει άγρια, εκείνη εν τέλει υποκύπτει, η σύζυγος πετάει στο δρόμο αυτή και το παιδί της και απειλεί να την απελάσει, η Τίκη μένει έγκυος, ο Αντώνης δεν αναγνωρίζει το παιδί, η Τίκη τελικά βρίσκει στέγη στο σπίτι της αδερφής της γυναίκας του Αντώνη (!) όταν αυτή την συγχωρεί ρίχνοντας το φταίξιμο στον άντρα της. Όλα αυτά από μνήμης. Μπορεί να έκανα λάθη. Μπορεί απλά να τα φαντάστηκα. Αλλά ρε φίλε, τη λέγανε Τίκη Ντιρίμπα.
Στο repeat: Τι να το κάνεις το repeat; Τα επεισόδια παράγονται με πιο γοργό ρυθμό κι από τα cheeseburgers του ενός ευρώ στα McDonalds του Συντάγματος. Αναλογία όχι τυχαία, όσο τη σκέφτομαι.
Με λένε Μάνο Μίχαλο και τολμώ να παραδεθχώ ότι βλέπω
Glee
Α brief history of time: Τα χρόνια (της σχέσης μου) πολλά. Τα όχι σε αυτήν, λίγα. Άρα το "έλα να δούμε μια φορά Glee, δεν το καταλαβαίνεις ότι γίνεται χαμός στις ΗΠΑ;" δεν χωρούσε πολλές αντιρρήσεις, ειδικότερα από τη στιγμή που δεν ήξερα ότι γίνεται χαμός μεν, αλλά μόνο στα χάισκουλς και μάλιστα εκείνα όπου το συντριπτικό ποσοστό είναι κορίτσια (ή γκέι). Όμως, ένας κουβάς ποπ κορν ανά επεισόδιο και ένα καλό στρώμα ή καναπές, μπορούν να σε βοηθήσουν σε τέτοιες απόπειρες viewing. Οπότε, έκατσα και τελικά είδα και τις δύο σεζόν του Glee, όλες τις πρόβες της Ρέιτσελ (παίζει η Lea Michel με μία από τις καλύτερες φωνές που κυκλοφορούν εκεί έξω, αλήθεια), έμαθα όλες τις χορευτικές φιγούρες του Μπροντγουεϊκού Μάθιου Μόρισον ο οποίος παίζει τον καθηγητή Ουίλ Σούστερ και έμεινα μαλάκας με τον πιο πολυσύνθετο και με βάθος ρόλο που έχω δει ποτέ στην τηλεόραση, αυτόν της Jane Lynch, που παίζει την βγαλμένη από καρτουνίστα προπονήτρια μαζορετών, Σου Σιλβέστερ. Α, να μην το ξεχάσω: και χάζευα σαν ηλίθιος την Κουίν Φαμπρέι (Dianna Agron), την οποία πρέπει οπωσδήποτε να πιάσει στο πληκτρολόγιό του ο Θωμάς Σγουρός. Οκ, ξέρω: το Glee είναι για γυναίκες και στην καλύτερη metrosexual. Στο twitter οι φίλοι μου με έκραξαν (κάποιοι με έκαναν και unfollow). Αλλά δεν με νοιάζει. Ίσως να ήθελα να γίνω τραγουδιστής και να μην το ξέρω. Μπορεί να μου λείπουν τα σχολικά χρόνια (γιατί και το πρώτο κόλλημά μου ήταν τα Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς και τα έβλεπα και στις επαναλήψεις του MEGA). Βασικά μου αρέσει το Glee ή τέλος πάντων το βλέπω άνετα. Και περιμένω να αρχίσει η 3η σεζόν.
Επεισόδιο σταθμός: Δεν θυμάμαι συγκεκριμένο, αλλά ξεχωρίζω όσα έχουν Περιφερειακούς διαγωνισμούς, όσα δεν με ζαλίζει πολύ η μίρλα της Ρέιτσελ, πέθανα στο γέλιο όταν η Σου Σιλβέστερ χόρεψε με τον εαυτό της και κοιτάζω και φαίνομαι γελοίος όταν η Μπρίτανι αποδεικνύει γιατί ήταν η βασική χορεύτρια της Beyonce.
Στο repeat: Οι ατάκες της Σου για το μαλλί του Σούστερ και τα προφίλ πλάνα στην Κουίν Φαμπρέι. Απλά πράγματα.
Δες το trailer της 1ης σεζόν - μην ντρέπεσαι
X-Factor
A brief history of time: Δεν θέλω να δικαιολογηθώ, αλλά η δουλειά μου σε περιοδικά κλπ. επιβάλει τέτοια προγράμματα. Αλλά πρέπει να το θέλει λίγο κι ο... κώλος σου, για να δεις Σάκη ως παρουσιαστή και Νίκο Μουρατίδη ως κριτή, παρέα με λέιντι Γκάγκα (Κατερίνα Γκαγκάκη) και Γιώργο Θεοφάνους ως τον σκληρό του Μαιάμι (αλλά συνήθως σωστό σε αυτό που λέει). Όμως, εμένα μου αρέσουν τα talent shows, οι οντισιόν, το να κρίνω από τον καναπέ μου κάποιον που προσπαθεί να τραγουδήσει, την ώρα που εγώ αν ανοίξω το στόμα μου, είναι σαν γκαρίζει ο Ομπράντοβιτς από τον πάγκο. Και έχει συνήθως ωραία κορίτσια (Ήβη Αδάμου έχεις δει πολλές φορές; Εγώ της είχα κάνει την πρώτη της συνέντευξη τότε στα 16 της και είχα πάθει και πλάκα), εκπλήξεις με βόμβες, τον Σάκη να πετάει γυαλιά δεξιά και αριστέρα με τη Ray-Ban να μην τη νοιάζει. Εντάξει, τελευταία μου έχει φύγει η κάψα και δεν βλέπω, αλλά δύο χρόνια σερί, τις Παρασκευές δεν έκανα τίποτα άλλο. Τι λέει αυτό για τη -μίζερη- ζωή μου, γιατρέ μου; Πολλά ε;
Επεισόδιο σταθμός: Το τελευταίο της 1ου X-Factor, όπως αποδείχθηκε. Ο Λούκας κέρδισε τον Νικόλα, πολλοί είπαν "ο Λούκας δεν θα πιάσιει" και τελικά ο Νικόλας έχει χαθεί κάπου στη Βοστώνη (σπουδάζει) και ο Λούκας βγήκε 6ος στη Eurovision με τα χέρια ανοιχτά. Σταθμός λοιπόν, γιατί με ανάποδο αποτέλεσμα ο Λούκας θα είχε γυρίσει στην Κύπρο νωρίς.
Στο repeat: Καλά, δεν θα τα δω και σε επαναλήψεις. Είπαμε. Έχει και Glee...
Η πρώτη live εμφάνιση της Ήβης Αδάμου (καλύτερο από το να βάζαμε τη νίκη του Γιώρκα)
