εκατόν πενήντα ευρώ.
Το στοιχείο όμως που προκάλεσε την μεγαλύτερη αίσθηση και θεωρήθηκε πρωτοφανές από πολλούς σχολιαστές είναι ότι οι σύγχρονοι αυτοί είλωτες, για να μπορέσουν να δουλέψουν, έπρεπε να φορούν ένα κολάρο που περιείχε συσκευή γεωγραφικού εντοπισμού θέσης μέσω του συστήματος GPS: με αυτά, οι δουλέμποροι ήταν σε θέση να ελέγχουν διαρκώς, μέσω δορυφόρου, πού βρίσκονταν και προς ποια κατεύθυνση μετακινούνταν οι εργάτες-σκλάβοι.
Η επιχειρηματική δραστηριότητα αυτή για τους εκμεταλλευτές ήταν ιδιαίτερα προσοδοφόρα: σύμφωνα με υπολογισμούς της οικονομικής αστυνομίας της πόλης Βιτσέντσα, ο συνολικός τζίρος από τα συμβόλαια για την διανομή φέιγ βολάν, ξεπερνούσε τα είκοσι εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο με το οποίο επέλεξε να αναφερθεί στην όλη υπόθεση η εφημερίδα Κοριέρε Ντέλα Σέρα: "συναντάμε κάθε μέρα νεαρούς αφρικανούς που γεμίζουν τα γραμματοκιβώτιά μας με διαφημιστικό υλικό. Το δεχόμαστε και σκεπτόμαστε ότι κατάφεραν, τουλάχιστον, να βρουν μια δουλειά. Νιώθουμε σχεδόν ευτυχείς, όταν τους βλέπουμε με τα ποδήλατα και τα καπελάκια τους. Δεν είχαμε σκεφθεί ποτέ, όμως, ότι κάτω από τα καπελάκια αυτά, μπορεί να κρύβεται μια συσκευή εντοπισμού μέσω GPS, ένα τεχνολογικό λουρί τελευταίας γενιάς".
