Λεωφόρου Αθηνών. Τα οχήματα κινούνται σημειωτόν. Αποφύγετε την Εθνική Οδό για τις...μετακινήσεις σας...
Αν όμως παρόλα αυτά μπλέξετε ποτέ σε μποτιλιάρισμα, ορίστε μερικές συμβουλές για να μην νιώσετε το στρες και το άγχος που προκαλεί η κυκλοφοριακή συμφόρηση.
Υπάρχει μια αραβική παροιμία που λέει ότι για δύο πράγματα δεν πρέπει να καθόμαστε να κλαίμε. Όταν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό (οπότε το κάνουμε) ή όταν δεν μπορούμε (οπότε απλά το υπομένουμε). Το μποτιλιάρισμα ανήκει στη δεύτερη περίπτωση. Κατά συνέπεια, όσο κι αν βιαζόμαστε, εφόσον δεν ξέρουμε κάποιο shortcut (οπότε πηγαίνουμε από εκεί και τελειώνουμε), απολαμβάνουμε την παραμονή μας στο αυτοκίνητο με όποιον τρόπο μπορούμε.
Βάζουμε μουσική (τα mp3 βολεύουν, κρατάνε πολύ ώρα, όπως και το ραδιόφωνο), διαβάζουμε εφημερίδα (ναι συνηθίζεται στις βόρειες χώρες όπου η συνήθεια αυτή προστατεύεται ακόμα κι από το νόμο!), παίρνουμε κάνα τηλέφωνο (με bluetouth πάντα), παίζουμε τίποτα στο κινητό (ξέρετε κάποιο από τα java games που είναι προ-εγκατεστημένα, είναι ότι πρέπει για να σκοτώσεις το χρόνο σου), παρατηρούμε το γκομενάκι στο δίπλα αμάξι (διακριτικά πάντα, μη φάμε και ξύλο), σχολιάζουμε τους "γείτονες". Πέρα από αυτό όμως πρέπει να βεβαιωθούμε ότι δεν θα βριστούμε με κανέναν άλλο οδηγό, κι αυτό είναι το σημαντικότερο στη διατήρηση της ηρεμίας μας.
Πως γίνεται αυτό;
Καταρχάς φροντίζουμε να μην δημιουργούμε deadlocks. Ένα deadlock είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε ένα μποτιλιάρισμα, γιατί εκτός του ότι εκνευριζόμαστε, καθυστερούμε ακόμα περισσότερο κι εμείς οι ίδιοι. Κατά συνέπεια δεν κλείνουμε διασταυρώσεις (σε ένα φανάρι για παράδειγμα, ακόμα κι αν έχουμε πράσινο δεν προχωράμε αν μετά τη διασταύρωση δεν έχει χώρο), δεν κλείνουμε κάποιον που προσπαθεί να αλλάξει λωρίδα ή πορεία όσο άγαρμπα κι αν το κάνει και αφήνουμε χώρο για τα μηχανάκια.
Επίσης πρέπει να θυμόμαστε πάντα πως το να κερδίσουμε λίγα εκατοστά στην απόσταση με τον μπροστινό δεν μας φέρνει πιο κοντά στον προορισμό μας, καθώς και πάλι μετά από αυτόν είμαστε. Άρα το να κολλάμε στον μπροστινό με απότομα ξεκινήματα και τσαρουχώματα στα φρένα στα συχνά σταμάτα-ξεκίνα του μποτιλιαρίσματος, το μόνο που κάνουν είναι να μας κουράζουν τη μέση και τα νεύρα, εκτός κι αν κάνουμε κόντρες με το φιλαράκι στο δίπλα αυτοκίνητο για το ποιός θα φτάσει πιο κοντά στον μπροστινό του (ούτε φίλερ δεν περνάει κερνάς μπύρα και τέτοια).
Οι σφήνες επίσης -εκτός από ορισμένες ακραίες περιπτώσεις- και οι συχνές αλλαγές λωρίδας έχει αποδειχθεί σύμφωνα με το νόμο του Μέρφι ότι δεν αποδίδουν, καθώς αν το προσπαθήσετε πάντα η λωρίδα σας θα είναι η πιο αργή.
