Σχέδιο νόμου για την αλλαγή των διατάξεων περί Πανεπιστημιακού Ασύλου παρουσίασε ο ΛΑΟΣ. Όπως αναφέρεται στο κείμενο:
"Κατά τη παρούσα διάταξη του ακαδημαϊκού ασύλου προκειμένου να επέμβουν το όργανα του κράτους εντός των χώρων των πανεπιστημίων θα πρέπει είτε να δίνεται άδεια από τις πρυτανικές αρχές, είτε να διαπράττεται αυτόφωρο κακούργημα ή...
αυτόφωρο αδίκημα κατά της ζωής.
Το άσυλο στην ιστορική του διαδρομή ξεκίνησε από την Ιταλία και τη Γερμανία ως άσυλο του διδάσκοντος καθηγητή και επεκτάθηκε σε όλο το ακαδημαϊκό προσωπικό και τους φοιτητές μόνο για διατύπωση ελεύθερης γνώμης, προκειμένου να μην πληγεί η ακαδημαϊκή έρευνα.
Στη μεταπολίτευση επελέγη η διατήρηση του ασύλου με το άρθρ. 2 του Ν.1268/82 για τα ΑΕΙ και το άρθρ. 2 και 7 του Ν. 1404/83 για τα ΤΕΙ, σε εξαιρετικά ταραχώδεις περιόδους για την πανεπιστημιακή κοινότητα, και παρόλο που πλέον με το Σύνταγμα του 1975 ήδη είχαν ρυθμιστεί όλα τα θέματα της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και της ελευθερίας επιστημονικής έρευνας.
Με τη μεταρρύθμιση του Ν. 3549/07 ο νομοθέτης αντιμετώπισε φοβικά το θέμα της κατάργησης του ακαδημαϊκού ασύλου, η διατήρηση του οποίου δεν εξυπηρετούσε πλέον κάποια αναγκαιότητα, αφενός, διότι σειρά συνταγματικών διατάξεων κατοχυρώνουν τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα και ιδίως τα δικαιώματα ελευθερίας γνώμης και επιστημονικής έρευνας (βλέπε μεταξύ άλλων άρθρα 5, 6, 11, 14, 16 κα), αφετέρου, διότι πλέον η δημοκρατία είναι κατά τέτοιο τρόπο εμπεδωμένη στην κοινωνία, που δεν χρειάζονται χώροι, όπου υπάρχουν δήθεν περισσότερο προστατευμένα δικαιώματα, καθώς η ελεύθερη διακίνηση ιδεών και η επιστημονική έρευνα κατοχυρώνονται στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας.
Διαβλέποντας αυτήν την κοινωνική αναγκαιότητα κατάργησης του ασύλου ο ΛΑ.Ο.Σ ήδη από την αναθεώρηση του Συντάγματος το 2008 πρότεινε τη ρητή κατάργηση του ασύλου στο άρθρο 16 Σ, πρόταση που δεν απεδέχθη κανένα άλλο κόμμα. Συγκεκριμένα όπως προκύπτει από «τα πρακτικά των συνεδριάσεων και την έκθεση της επιτροπής αναθεώρησης του Συντάγματος» σελ. 52 επ. ο ειδικός αγορητής του ΛΑ.Ο.Σ στην επιτροπή αναθεώρησης κ. Αθανάσιος Πλεύρης με γραπτή πρόταση ζήτησε στο άρθρα 16 παρ. 5 του Συντάγματος να προστεθεί το ακόλουθο εδάφιο: «Τα ιδρύματα αυτά τελούν υπό την εποπτεία του Κράτους, το οποίο μεριμνά για την ανεμπόδιστη λειτουργία τους».
Εκτός του ότι πλέον το άσυλο δεν εξυπηρετεί κάποια αναγκαιότητα, γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες απαράδεκτων καταστάσεων εντός των ΑΕΙ και ΤΕΙ, καθώς οι χώροι αυτοί υπό το πρόσχημα του ασύλου και εξαιτίας της συνεχούς άρνησης των πρυτανικών αρχών να δώσουν άδεια στα όργανα του κράτους, γίνονται άντρο παρανομίας, τρομοκρατών, επιθέσεων, βανδαλισμών, παραεμπορίου και εσχάτως καταλύματος λαθρομεταναστών. Συνεπώς πλέον είναι επιτακτική η άμεση κατάργηση του ασύλου προκειμένου να εκπληρωθεί και η αποστολή του αρ. 16 του Συντάγματος, καθώς σήμερα οι μόνοι χώροι στους οποίους δε διακινούνται ελεύθερα ιδέες είναι τα πανεπιστήμια, τα οποία καθημερινά καταλαμβάνονται από μη δημοκρατικές μειοψηφίες της άκρας αριστεράς.
Οι Βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ
Καρατζαφέρης Γεώργιος, Βουλευτής Β’ Αθηνών
Αϊβαλιώτης Κωνσταντίνος, Βουλευτής Β’ Αθηνών
Ανατολάκης Γεώργιος, Βουλευτής Β’ Πειραιώς
Αποστολάτος Βαΐτσης, Βουλευτής Α’ Πειραιώς
Βελόπουλος Κυριάκος, Βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης
Βορίδης Μαυρουδής (Μάκης), Βουλευτής Αττικής
Γεωργιάδης Σπυρίδων-Άδωνις, Βουλευτής Β’ Αθηνών
Κολοκοτρώνης Άγγελος, Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης
Κοραντής Ιωάννης, Βουλευτής Επικρατείας
Μαρκάκης Παύλος, Βουλευτής Μαγνησίας
Παπανδρέου – Παπαδάκη Ουρανία, Βουλευτής Ευβοίας
Πλεύρης Αθανάσιος, Βουλευτής Α’ Αθηνών
Πολατίδης Ηλίας, Βουλευτής Σερρών
Ροντούλης Αστέριος, Βουλευτής Λαρίσης
Χρυσανθακόπουλος Αλέξανδρος, Βουλευτής Αχαΐας
"Κατά τη παρούσα διάταξη του ακαδημαϊκού ασύλου προκειμένου να επέμβουν το όργανα του κράτους εντός των χώρων των πανεπιστημίων θα πρέπει είτε να δίνεται άδεια από τις πρυτανικές αρχές, είτε να διαπράττεται αυτόφωρο κακούργημα ή...
αυτόφωρο αδίκημα κατά της ζωής.
Το άσυλο στην ιστορική του διαδρομή ξεκίνησε από την Ιταλία και τη Γερμανία ως άσυλο του διδάσκοντος καθηγητή και επεκτάθηκε σε όλο το ακαδημαϊκό προσωπικό και τους φοιτητές μόνο για διατύπωση ελεύθερης γνώμης, προκειμένου να μην πληγεί η ακαδημαϊκή έρευνα.
Στη μεταπολίτευση επελέγη η διατήρηση του ασύλου με το άρθρ. 2 του Ν.1268/82 για τα ΑΕΙ και το άρθρ. 2 και 7 του Ν. 1404/83 για τα ΤΕΙ, σε εξαιρετικά ταραχώδεις περιόδους για την πανεπιστημιακή κοινότητα, και παρόλο που πλέον με το Σύνταγμα του 1975 ήδη είχαν ρυθμιστεί όλα τα θέματα της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και της ελευθερίας επιστημονικής έρευνας.
Με τη μεταρρύθμιση του Ν. 3549/07 ο νομοθέτης αντιμετώπισε φοβικά το θέμα της κατάργησης του ακαδημαϊκού ασύλου, η διατήρηση του οποίου δεν εξυπηρετούσε πλέον κάποια αναγκαιότητα, αφενός, διότι σειρά συνταγματικών διατάξεων κατοχυρώνουν τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα και ιδίως τα δικαιώματα ελευθερίας γνώμης και επιστημονικής έρευνας (βλέπε μεταξύ άλλων άρθρα 5, 6, 11, 14, 16 κα), αφετέρου, διότι πλέον η δημοκρατία είναι κατά τέτοιο τρόπο εμπεδωμένη στην κοινωνία, που δεν χρειάζονται χώροι, όπου υπάρχουν δήθεν περισσότερο προστατευμένα δικαιώματα, καθώς η ελεύθερη διακίνηση ιδεών και η επιστημονική έρευνα κατοχυρώνονται στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας.
Διαβλέποντας αυτήν την κοινωνική αναγκαιότητα κατάργησης του ασύλου ο ΛΑ.Ο.Σ ήδη από την αναθεώρηση του Συντάγματος το 2008 πρότεινε τη ρητή κατάργηση του ασύλου στο άρθρο 16 Σ, πρόταση που δεν απεδέχθη κανένα άλλο κόμμα. Συγκεκριμένα όπως προκύπτει από «τα πρακτικά των συνεδριάσεων και την έκθεση της επιτροπής αναθεώρησης του Συντάγματος» σελ. 52 επ. ο ειδικός αγορητής του ΛΑ.Ο.Σ στην επιτροπή αναθεώρησης κ. Αθανάσιος Πλεύρης με γραπτή πρόταση ζήτησε στο άρθρα 16 παρ. 5 του Συντάγματος να προστεθεί το ακόλουθο εδάφιο: «Τα ιδρύματα αυτά τελούν υπό την εποπτεία του Κράτους, το οποίο μεριμνά για την ανεμπόδιστη λειτουργία τους».
Εκτός του ότι πλέον το άσυλο δεν εξυπηρετεί κάποια αναγκαιότητα, γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες απαράδεκτων καταστάσεων εντός των ΑΕΙ και ΤΕΙ, καθώς οι χώροι αυτοί υπό το πρόσχημα του ασύλου και εξαιτίας της συνεχούς άρνησης των πρυτανικών αρχών να δώσουν άδεια στα όργανα του κράτους, γίνονται άντρο παρανομίας, τρομοκρατών, επιθέσεων, βανδαλισμών, παραεμπορίου και εσχάτως καταλύματος λαθρομεταναστών. Συνεπώς πλέον είναι επιτακτική η άμεση κατάργηση του ασύλου προκειμένου να εκπληρωθεί και η αποστολή του αρ. 16 του Συντάγματος, καθώς σήμερα οι μόνοι χώροι στους οποίους δε διακινούνται ελεύθερα ιδέες είναι τα πανεπιστήμια, τα οποία καθημερινά καταλαμβάνονται από μη δημοκρατικές μειοψηφίες της άκρας αριστεράς.
Οι Βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ
Καρατζαφέρης Γεώργιος, Βουλευτής Β’ Αθηνών
Αϊβαλιώτης Κωνσταντίνος, Βουλευτής Β’ Αθηνών
Ανατολάκης Γεώργιος, Βουλευτής Β’ Πειραιώς
Αποστολάτος Βαΐτσης, Βουλευτής Α’ Πειραιώς
Βελόπουλος Κυριάκος, Βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης
Βορίδης Μαυρουδής (Μάκης), Βουλευτής Αττικής
Γεωργιάδης Σπυρίδων-Άδωνις, Βουλευτής Β’ Αθηνών
Κολοκοτρώνης Άγγελος, Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης
Κοραντής Ιωάννης, Βουλευτής Επικρατείας
Μαρκάκης Παύλος, Βουλευτής Μαγνησίας
Παπανδρέου – Παπαδάκη Ουρανία, Βουλευτής Ευβοίας
Πλεύρης Αθανάσιος, Βουλευτής Α’ Αθηνών
Πολατίδης Ηλίας, Βουλευτής Σερρών
Ροντούλης Αστέριος, Βουλευτής Λαρίσης
Χρυσανθακόπουλος Αλέξανδρος, Βουλευτής Αχαΐας