γάμου» γραμμένο από γιατρούς-επιστήμονες και είχε κυκλοφορήσει μεταφρασμένο σε όλη την Ευρώπη. Υπήρχε τότε στη βιβλιοθήκη κάθε καλής και τίμιας οικογένειας. Διάλεξα ένα απόσπασμα για όλους εμάς τους αμαρτωλούς που γνωρίσαμε πάνω από έναν εραστή/ερωμένη!
Σύμφωνα με το βιβλίο, κάθε συνεύρεση εκτός γάμου αποτελεί σίγουρα αμαρτία και ανισορροπία. Οι «ποταποί» που αλλάζουν συντρόφους κάθε τρεις και λίγο αλλά και εκείνοι που κάνουν σεξ με τον άντρα ή τη γυναίκα τους πάνω από τέσσερις φορές την εβδομάδα (υπάρχουν τέτοιοι σήμερα;), με μαθηματική ακρίβεια οδηγούνται αργά αλλά σταθερά στο θάνατο! (το κείμενο στην καθαρεύουσα έχει πολλή πλάκα αλλά εδώ θα το μεταφράσω για να το καταλάβουμε καλύτερα): «Η κατάχρηση των αφροδισίων ηδονών εξασθενεί σε σύντομο χρονικό διάστημα, το σώμα και τη διάνοια. Όσον αφορά στους άνδρες επιφέρει ατονία των οργάνων, των σαρκικών απολαύσεων, του σπέρματος, ενώ στις γυναίκες, προκαλείται γεννητική υπερδιέγερση και ακολούθως νευροπάθεια, ταχυπαλμία, λιποθυμία και υστερικές διαταράξεις. Η όψη εκείνων που επιδίδονται σε σεξουαλικές καταχρήσεις, είναι χλωμή, οι οφθαλμοί έγκοιλοι και αλαμπείς, οι κρόταφοι και τα μάγουλα βυθισμένα, τα μήλα προεξέχουν, τα αυτιά είναι λεπτά και πλατιά.
Από τις αισθήσεις, η ακοή, η όσφρηση και η γεύση σιγά-σιγά σβήνουν. Στο γενικό αυτό μαρασμό, αναγκαστικά συμμετέχει και το εγκεφαλικό σύστημα και κυρίως η μνήμη η οποία εξασθενεί. Η κρίση και οι υπόλοιπες διανοητικές λειτουργίες μειώνονται , τα δε άτομα προσβάλλονται από μελαγχολία, υστερισμό, ηλιθιότητα και βλακεία. Το σώμα κυρτώνει, μόλις που μπορεί να συγκρατηθεί και τέλος τα ταλαίπωρα αυτά πλάσματα τελειώνουν το βίο τους υπό τα φαινόμενα καθολικού μαρασμού. Όλα δε τα όντα εν γένει υπόκεινται στον φυσιολογικό νόμο: «η συνουσία διαιωνίζει μεν το είδος, αλλ’εξασθενεί το άτομο» Πραγματικά δεν έχω λόγια! Νομίζω όμως ότι δεν αισθάνομαι και πολύ καλά, σίγουρα οι οφθαλμοί μου πετάχτηκαν έξω με αυτά που διάβασα, η δε κρίση μου χρόνια τώρα αμφισβητείται από γνωστούς και φίλους. Λέτε;
Πάντως, εξίσου απολαυστικό είναι και το θέμα: «αυνανισμός». Θυμάμαι βέβαια μέχρι τα νεότερα χρόνια, μπαμπάδες να σφαλιαρίζουν τον γεμάτο ορμές έφηβο γιο τους, αν τον έπιαναν να αυνανίζεται. Και σύμφωνα με το παρόν εγχειρίδιο πολύ καλά έκαναν: «…Στους καταχραστές του αυνανισμού, εμφανίζεται υπό φρικώδη μορφή, η τήξη του οργανισμού.! Η θέα των άθλιων αυτών θυμάτων προκαλεί απέχθεια, οίκτο και αποστροφή. Εάν δεν συμβεί ένας φυσικός ή ηθικός κλονισμός ώστε να παύσει αυτή η επονείδιστη άσκηση, τότε με γοργά βήματα θα οδηγηθούν προς τον τάφο και θα πεθάνουν σε κατάσταση βαθέως μαρασμού. Προς αναχαίτιση της ολέθριας αυτής έξης συνιστούμε στους γονείς των οποίων τα τέκνα παραδίδονται στον αυνανισμό, να τους υποβάλλουν σε υπέρμετρες, μέχρι εξάντλησης, γυμναστικές ασκήσεις ώστε η ζωηρότητα που συγκεντρώνεται στα γεννητικά όργανα να μεταφερθεί στο μυϊκό σύστημα. Πρέπει δε οι ασκήσεις αυτές να γίνονται δύο φορές το πρωί και δύο το απόγευμα, ώστε ο αυνανιστής να πέφτει κατάκοπος για ύπνο, χωρίς να δυνηθεί να εκτελέσει το ολέθριο αυτό πάθος».
Αυτά έγραφαν οι γιατροί το 1898, για να τρομάξουν προφανώς τους ανθρώπους να μείνουν μακριά από συχνές σεξουαλικές επαφές και πράξεις αυνανισμού. Ποιος ξέρει γιατί; Υποκρισία της εποχής; Διαδεδομένες αρρώστιες (σύφιλη κα) που δεν ήξεραν πώς να θεραπεύσουν, και έλεγαν βλακείες για να δικαιολογήσουν τη δική τους επιστημονική ανικανότητα; Πραγματικά τα πίστευαν;
Η κάθε εποχή έχει τα δικά της και στη δική μας μάλλον ταιριάζει καλύτερα το « γ….τε γιατί χανόμαστε»! (και για να μιλήσω και σαν ειδικός : αν δε η πράξη γίνεται με προφύλαξη και συνοδεύεται από συναίσθημα, ακόμα καλύτερα).
της Ίνας Ταράντου.
*Η Ίνα Ταράντου είναι δημοσιογράφος.
