καταπάτηση κοινοχρήστου χώρου (κεντρική Πλατεία Καβάλας –όπου έστησε αντίσκηνο)!
Ο 60χρονος άνεργος (που χθες περνούσε τη 12η μέρα απεργίας πείνας, μαζί με την επίσης άνεργη σύντροφό του Φρειδερίκη Τόκα) οδηγήθηκε στην Εισαγγελία Καβάλας προχθές το μεσημέρι και.... έλαβε 48ωρη προθεσμία για να δικαστεί, μετά τη μεσολάβηση του δικηγόρου του.
Την ώρα της μεταφοράς του Λάζ. Παπαδόπουλου από την...κεντρική Πλατεία Καβάλας –όπου πραγματοποιούν την απεργία πείνας οι δύο άνεργοι- στην Ασφάλεια και στην Εισαγγελία, η Δημοτική Αστυνομία απομάκρυνε το αντίσκηνο που τους είχε προσφερθεί από πολίτες (ύστερα από την κατάσχεση του πρώτου αντισκήνου, με το οποίο έκανε αρχικά την εμφάνισή του το ζευγάρι, ξεκινώντας τη διαμαρτυρία του για την πολύχρονη έλλειψη απασχόλησης). Στη διάρκεια των προχθεσινών συμβάντων, η Φρειδερίκη Τόκα απουσίαζε για εξετάσεις στο Νοσοκομείο Καβάλας.
Οι δύο άνεργοι έχουν γίνει αντικείμενο αντιπαραθέσεων, μεταξύ πολιτικών παρατάξεων και ομάδων που εκδηλώνουν την υποστήριξή τους στον αγώνα τους και της δημοτικής αρχής Καβάλας (αλλά και πολιτών), που αμφισβητούν τα κίνητρά τους. Στη διάρκεια του 12ημέρου της απεργίας τους υπήρξαν επαγγελματίες που έδειξαν ενδιαφέρον να τους απασχολήσουν, αλλά έως τώρα δεν υλοποιήθηκε καμία υπόσχεση υποψηφίου εργοδότη.
Το παράδειγμα Παρτσαλίδη
Η παρουσία των δύο ανέργων απεργών πείνας στην κεντρική πλατεία της Καβάλας προκάλεσε την παρέμβαση του Γραμματέα της Ν. Ε. του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ Καβάλας Κώστα Μορφίδη, που με επιστολή του ζητεί την επίδειξη κοινωνικής ευαισθησίας και ανθρωπισμού απέναντι στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όχι μόνο οι δύο συγκεκριμένοι πολίτες, αλλά χιλιάδες συμπολιτών μας.
Μάλιστα, ανατρέχει στην εποχή της μεγάλης κρίσης του Μεσοπολέμου, όταν ο τότε δήμαρχος Καβάλας Μήτσος Παρτσαλίδης (γνωστός στο Πανελλήνιο ως «κόκκινος δήμαρχος», λόγω της κομμουνιστικής πολιτικής τοποθέτησής του) «στο ελάχιστο διάστημα που η πόλη είχε την τιμή να τον έχει Δήμαρχο, πρόλαβε να διοργανώσει λαϊκά συσσίτια και εξασφάλισε την οικονομική τροφοδοσία τους περικόπτοντας δραματικά τις αποδοχές του ιδίου και των εκλεγμένων μελών της παράταξής του. Σιτιζόταν μάλιστα και ο ίδιος μαζί με τους άπορους συμπολίτες του. Παρεμπιπτόντως, μιλάμε για το 1934, στις συνθήκες της μεγάλης οικονομικής κρίσης. Και ως «τσουκνίδα», που κατέστρεφε την κατά τ’ άλλα «ειδυλλιακή» εικόνα της εποχής, τον καθαίρεσαν και τον εξόρισαν στη Γαύδο...» γράφει χαρακτηριστικά στην επιστολή του ο Κ. Μορφίδης.
«Η απεργία πείνας του συγκεκριμένου συμπολίτη μας, ανεξάρτητα από τις οποιεσδήποτε ενστάσεις υπάρχουν, δεν παύει να είναι μια κραυγή αγωνίας για την αύξηση της ανεργίας και του αισθήματος ανασφάλειας που κυριαρχούν στον τόπο μας τον τελευταίο ιδιαίτερα χρόνο…
Δικάζοντας και καταδικάζοντας για παράνομη καταπάτηση δημόσιου χώρου, ενισχύονται μηχανισμοί καταστολής και τιμωρίας, αλλά δεν θεραπεύονται τα προβλήματα των ανθρώπων, που μέρα με τη μέρα διογκώνονται, ούτε προκύπτουν διέξοδοι ρεαλιστικές και αποτελεσματικές. Τα προβλήματα, δεν διώκονται ποινικά. Λύνονται. Αλλά η λύση τους απαιτεί πολιτικό ανάστημα και Παρτσαλίδειο βούληση» καταλήγει στην επιστολή παρέμβασής του ο Γραμματέας της Ν.Ε. Συνασπισμού Καβάλας.
